Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα: Πού πηγαίνω;

Ο εγκέφαλος φαίνεται να εφαρμόζει ένα σύστημα GPS για χωρική πλοήγηση. Ωστόσο, δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητό πως λειτουργεί. Στο περιοδικό Science Advances, ερευνητές από το Φράιμπουργκ, το Μπόχουμ και το Πεκίνο προτείνουν τώρα ότι οι ρυθμικές διακυμάνσεις της εγκεφαλικής δραστηριότητας, οι λεγόμενες ταλαντώσεις θήτα, μπορεί να διαδραματίζουν ρόλο σε αυτήν τη διαδικασία. Αυτά τα εγκεφαλικά κύματα μπορεί να βοηθάνε κάποιον να θυμηθεί τις τοποθεσίες στις οποίες έχει πλοηγηθει. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μελέτης ερευνητών που διεξήχθη σε ασθενείς με επιληψία με τη βοήθεια ηλεκτροδίω που εμφύτευσαν στον εγκέφαλο με σκοπό τον σχεδιασμό του χειρουργείου. Με τη βοήθεια αυτών των ηλεκτροδίων, οι ερευνητές κατέγραψαν τη νευρωνική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια μιας εργασίας πλοήγησης σε ένα περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. [1] Περπατάμε κάθε μέρα. Στο ξέφωτο της ύπαρξης. Προσπαθώντας να κατανοήσουμε το δάσος από το οποίο βγήκαμε. Πάντα προσπαθούμε να βρούμε τον προορισμό μας. Πάντα προσπαθούμε να μάθουμε από πού ήρθαμε. Χωρίς να το καταφέρνουμε ποτέ. Επειδή το ξέφωτο δεν είναι εδώ για να μας βοηθήσει να βρούμε τη διέξοδο. Αλλά ένας τρόπος να χαθούμε. Περπατώντας βαθιά μέσα στο δάσος. Πηγαίνοντας όλο και πιο βαθιά μέρα με τη μέρα. Πολύ απασχολημένοι για να αμφισβητήσουμε την πορεία μας. Αγνοώντας το παιδί μέσα μας που ρωτάει «Μπαμπά, γιατί πηγαίνουμε όλο και πιο βαθιά αν είμαστε χαμένοι;»…

(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…