Πολλοί μιλάνε για τον κορωνοϊό. Πολλοί έχουν απόψεις. Πολλές θεωρίες. Και μία θεωρία που αρχίζει να αποκτά αρκετούς οπαδούς είναι αυτή που αποφάσισε να εφαρμόσει η Αγγλία: Ας θυσιάσουμε κάποιους ώστε να σωθούν οι υπόλοιποι. Ας αφήσουμε τις ευπαθείς ομάδες και τους γέρους να πεθάνουν και ας ζήσουμε οι υπόλοιποι. Αν δεν το κάνουμε όλοι θα καταστραφούν.
Μια άποψη πολύ προοδευτική. Μια άποψη πολύ προχωρημένη. Μια άποψη επιστημονική (ναι ο Μπόρις επιστήμονες συμβουλεύτηκε για αυτή την απόφαση - βλ. θεωρίες για την ανοσία αγέλης, ανάλυση των επιπτώσεων στην οικονομία κλπ).
Μια άποψη - όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό - γεμάτη κακία. Κακία για τον συνάνθρωπο που θα πεθάνει. Αλλά τι με νοιάζει αφού θα ζήσω εγώ; Κακία για αυτούς που θα υποφέρουν. Αλλά τι με ενδιαφέρει για αυτό αφού η οικονομία θα αντέξει;
Η θρησκεία το λέει και το ξαναλέει αλλά δεν ακούγεται: Το μεγαλύτερο κόλπο του διαβόλου είναι να πείσει τον άνθρωπο ότι δεν υπάρχει. Παλιά η ανθρώπινη ζωή ήταν ανεκτίμητη. Ο κάθε άνθρωπος ήταν υιος Θεού. Τώρα η ανθρώπινη ζωή μετριέται με οικονομικούς όρους και θυσιάζεται μπροστά στις ανάγκες των... ικανών για επιβίωση. Ο Δαρβίνος θα ήταν υπερήφανος για την Αγγλία σήμερα, η οποία θέτει σε πρακτική εφαρμογή τη Θεωρία της Εξέλιξης.
Για τον Χριστιανισμό όμως κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός. Όλοι είμαστε μέρος Του. Και με την κατάλληλη προετοιμασία μπορούμε να γίνουμε ένα με Αυτόν. Όπως είχε πει και ο Νίτσε, τώρα ο άνθρωπος έχει σκοτώσει το Θεό. Και τώρα απλά μετράμε δολλάρια και διαφορές οφέλους-κόστους. Αν η εξίσωση "βγαίνει" τότε είναι εύκολο για εμάς να σκοτώσουμε τον παππού και τη γιαγιά γιατί έτσι θα σωθούν "οι επιχειρήσεις" ή το "ΑΕΠ".
Στο τέλος μπορεί η πολιτική της Αγγλίας να "πετύχει" και όσοι μείνουν ζωντανοί να αποκτήσουν ανοσία και να μην καταστραφεί η οικονομία τους. Θα είναι όμως μια οικονομία χτισμένη πάνω στο θάνατο και το αίμα. Στο τέλος μπορεί οι πιο ικανοί για επιβίωση να επιβιώσουν. Θα είναι όμως ανίκανοι πλέον να γευτούν τους καρπούς της νίκης τους.
Και όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει και έρθει η νύχτα...
Η μεγαλύτερη τιμωρία δεν θα είναι από κραυγές και από χειροδικίες...
Αλλά από ένα γλυκό απαλό χάδι της γιαγιάς που σε βάζει για ύπνο.
Και ένα γλυκό καληνύχτα που σου είπε κάποτε.
Ακριβώς πριν τη σκοτώσεις.
Μια άποψη πολύ προοδευτική. Μια άποψη πολύ προχωρημένη. Μια άποψη επιστημονική (ναι ο Μπόρις επιστήμονες συμβουλεύτηκε για αυτή την απόφαση - βλ. θεωρίες για την ανοσία αγέλης, ανάλυση των επιπτώσεων στην οικονομία κλπ).
Μια άποψη - όσο κλισέ και αν ακούγεται αυτό - γεμάτη κακία. Κακία για τον συνάνθρωπο που θα πεθάνει. Αλλά τι με νοιάζει αφού θα ζήσω εγώ; Κακία για αυτούς που θα υποφέρουν. Αλλά τι με ενδιαφέρει για αυτό αφού η οικονομία θα αντέξει;
Η θρησκεία το λέει και το ξαναλέει αλλά δεν ακούγεται: Το μεγαλύτερο κόλπο του διαβόλου είναι να πείσει τον άνθρωπο ότι δεν υπάρχει. Παλιά η ανθρώπινη ζωή ήταν ανεκτίμητη. Ο κάθε άνθρωπος ήταν υιος Θεού. Τώρα η ανθρώπινη ζωή μετριέται με οικονομικούς όρους και θυσιάζεται μπροστά στις ανάγκες των... ικανών για επιβίωση. Ο Δαρβίνος θα ήταν υπερήφανος για την Αγγλία σήμερα, η οποία θέτει σε πρακτική εφαρμογή τη Θεωρία της Εξέλιξης.
Για τον Χριστιανισμό όμως κάθε άνθρωπος είναι εν δυνάμει Θεός. Όλοι είμαστε μέρος Του. Και με την κατάλληλη προετοιμασία μπορούμε να γίνουμε ένα με Αυτόν. Όπως είχε πει και ο Νίτσε, τώρα ο άνθρωπος έχει σκοτώσει το Θεό. Και τώρα απλά μετράμε δολλάρια και διαφορές οφέλους-κόστους. Αν η εξίσωση "βγαίνει" τότε είναι εύκολο για εμάς να σκοτώσουμε τον παππού και τη γιαγιά γιατί έτσι θα σωθούν "οι επιχειρήσεις" ή το "ΑΕΠ".
Στο τέλος μπορεί η πολιτική της Αγγλίας να "πετύχει" και όσοι μείνουν ζωντανοί να αποκτήσουν ανοσία και να μην καταστραφεί η οικονομία τους. Θα είναι όμως μια οικονομία χτισμένη πάνω στο θάνατο και το αίμα. Στο τέλος μπορεί οι πιο ικανοί για επιβίωση να επιβιώσουν. Θα είναι όμως ανίκανοι πλέον να γευτούν τους καρπούς της νίκης τους.
Και όταν ο θόρυβος καταλαγιάσει και έρθει η νύχτα...
Η μεγαλύτερη τιμωρία δεν θα είναι από κραυγές και από χειροδικίες...
Αλλά από ένα γλυκό απαλό χάδι της γιαγιάς που σε βάζει για ύπνο.
Και ένα γλυκό καληνύχτα που σου είπε κάποτε.
Ακριβώς πριν τη σκοτώσεις.
