Τα κβαντικά φαινόμενα που κάποτε θεωρούνταν να συμβαίνουν υπό συγκεκριμένες συνθήκες ή υπό ορισμένες προϋποθέσεις, παρατηρούνται όλο και περισσότερο σε κάθε είδους συνθήκες και περιστάσεις. [βλ.
εδώ και
εδώ για τους ολοένα και πιο κοινούς κρυστάλλους χρόνου και
εδώ και
εδώ για μερικά άρθρα σχετικά με τα κβαντικά φαινόμενα διεμπλοκής που παρατηρήθηκαν σε μεγαλύτερες από πριν κλίμακες] Ο άνθρωπος ξεκίνησε από τον Θεό. Και συνέχισε να αναλύει τον Κόσμο. Φάγαμε το μήλο. Και σπάσαμε τον Θεό σε κομμάτια - ουσιαστικά σκοτώνοντας Τον για να δούμε αυτό που θέλαμε να δούμε. Η ανάγκη μας να φιλοσοφούμε για όλα - αντί απλά να τα δεχτούμε - οδήγησε στην αναζήτηση για τον συνεχώς μεταβαλλόμενο ποταμό στο δάσος. Αγνοώντας τις κλήσεις του Σιλένου. Πλησιάσαμε στον ποταμό. Προσπαθήσαμε να τον διαβούμε. Αλλά ήμασταν πολύ προσηλωμένοι σε αυτόν για να παρατηρήσουμε το έδαφος γύρω μας. Κάποια στιγμή θα γυρίσουμε το βλέμμα μας μακριά από αυτό για να κοιτάξουμε γύρω μας. Και μόνο τότε θα παρατηρήσουμε ότι ο ποταμός ξεχειλίζει εναγκαλίζοντας τα πάντα. Στο τέλος η γη θα σβήσει τη δίψα της. Στο τέλος δεν θα υπάρχει πλέον ποτάμι. Αυτό που ήταν νεκρό θα είναι σύντομα ζωντανό πάλι. Και ο ήλιος θα βγει μετά τη Σελήνη. Σκοτώνοντας τα πάντα. Κοίτα το μικρό σύννεφο στον ουρανό... Αυτό που δεν είναι νεκρό δεν μπορεί να πεθάνει... Κοίτα... Ένα ποτάμι σχηματίζεται...
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
