Οι επιστήμονες θεωρούν ότι θα μπορούσαν να χειριστούν μια πρωτεΐνη μια μετάλλαξη τη φορά και να προβλέψουν την εξέλιξή της. Προσπάθησαν να το αποδείξουν. Και απέτυχαν. Πιστεύουν, ωστόσο, ότι έχουν βρει μια θεμελιώδη αλήθεια για το απρόβλεπτο των βιολογικών συστημάτων. Οι βασικοί φυσικοί περιορισμοί καθιστούν την αβεβαιότητα κανόνα, ανέφεραν σε μια δημοσίευση που δημοσιεύθηκε online στις 23 Οκτωβρίου 2017 στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.
Στη δημοσίευσή τους, οι Sailer και Harms υποδεικνύουν ότι η φυσική, ιδιαίτερα η θερμοδυναμική, παίζουν σημαντικό ρόλο. Κάθε μετάλλαξη μεταβάλλει την πρωτεΐνη σε μικρό βαθμό, αλλά με μη γραμμικό τρόπο. Αυτό σημαίνει ότι η επίδραση κάθε μετάλλαξης εξαρτάται από όλες τις μεταλλάξεις που συνέβησαν πριν.
"[...] δείξαμε, ουσιαστικά, ότι ακόμη και αν γνωρίζετε πολλά για ένα σύστημα, για μια πρωτεΐνη, δεν μπορείτε να προβλέψετε πώς εξελίσσεται λόγω της φυσικής του συστήματος", δήλωσε ο Harms. "Υπάρχουν φυσικοί κανόνες που περιορίζουν την εξέλιξη και την προβλεψιμότητα της." [1]
Ζούμε σε μια θάλασσα ύλης.
Σε έναν απρόβλεπτο κόσμο.
Ζούμε σε έναν κόσμο χάους.
Και όμως, προσπαθούμε να βρούμε τάξη.
Και το κάνουμε. Διότι το δημιουργούμε.
Μειώνουμε την εντροπία. Δημιουργούμε. Επιβάλλουμε την τάξη. Πολεμάμε εναντίον αυτού του κόσμου κάθε λεπτό. Και ο κόσμος προσπαθεί να μας καταστρέψει.
Αστέρια εκρήγνυνται. Μαύρες τρύπες δημιουργούνται. Γαλαξίες σχηματίζονται. Και όμως, σε ένα φτωχό σπίτι, ένας άντρας αγαπά τα κορίτσια του. Μια γυναίκα λατρεύει τον άντρα της. Ένα παιδί κοιτάζει τους γονείς του. Και όλοι κάθονται μαζί και τρώνε το μεσημέρι της Κυριακής.
Και τα αστέρια σταματούν να εκρήγνυνται.
Οι μαύρες τρύπες εξατμίζονται.
Ακόμη και για ένα νανοδευτερόλεπτο, ο Κόσμος είναι και πάλι χαρούμενος και ήρεμος…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
