Φιλοσοφικό Τηλεγράφημα του Σπύρου Κάκου [2015-03-21]: Όλοι μιλάνε για τη βύθιση του Τιτανικού λες και είναι κάτι κακό. Σίγουρα πέθαναν πολλοί άνθρωποι. Ένα ολοκαίνουργιο πλοίο βυθίστηκε. Μια τραγωδία για πολλούς. Όμως η ίδια η ζωή δεν είναι μια τραγωδία; Δεν θα πεθάνουμε όλοι; Πόσοι δεν θα ονειρευόμασταν να πεθάνουμε με στυλ; Πόσοι δεν θα θέλαμε να ζήσουμε το όνειρο μας, σε ένα ολοκαίνουργιο πλοίο, χρησιμοποιώντας για πρώτη (και τελευταία!) φορά τις πορσελάνες του, τα σεντόνια του, τους διαδρόμους του και μετά με ένα μαγικό τρόπο να αποτυπωθούν αυτά στην ιστορία; Αν το σκεφτείς συνολικά, αυτό συμβαίνει με τις ίδιες τις ζωές μας. Ζούμε και πεθαίνουμε, αφήνοντας το ίχνος μας στον κόσμο. Ένα ίχνος που θα μείνει εκεί για πάντα. Όλοι θα θέλαμε να το κάνουμε με ένα τρόπο μαγικό. Μοναδικό. Ο Τιτανικός ήταν ένα όνειρο. Και ο μόνος τρόπος να παραμείνει έτσι ήταν να βυθιστεί. Αυτό που φαίνεται σαν τραγωδία, ήταν ουσιαστικά μονόδρομος…
(c) Φιλοσοφικά Τηλεγραφήματα - Φιλοσοφικός σχολιασμός της επικαιρότητας…
