Saturday, March 8, 2014

Χριστός, Λάο, Σωκράτης, κβαντομηχανική…


Οι μεγάλοι σοφοί συμφωνούσαν στο πως πρέπει να ζούμε.

Ο Χριστός μίλησε για το να ζεις με αγάπη. Μίλησε για το πως μπορούμε να αισθανθούμε το Θεό αν ζούμε σωστά. Μας είπε να μην αγχωνόμαστε για την εδώ ζωή – ο Θεός φροντίζει όπως φροντίζει και για το σπουργίτι. Διακήρυττε ότι οι αδύνατοι και οι καταφρονεμένοι τελικά θα επικρατήσουν. [Καινή Διαθήκη]

Ο Λάο Τσε είπε τα ίδια. Να είσαι ο εαυτός σου. Να είσαι αξιοπρεπής αλλά χωρίς να καταβάλλεις ιδιαίτερη προσπάθεια. Να έχεις κανόνα την ανεκτικότητα. Άσε το σύμπαν να ακολουθήσει τη ροή του. Όπως ο άνεμος φυσάει όπου και όπως θέλει, έτσι και η ευτυχία θα εμφανιστεί από μόνη της όποτε αυτή θελήσει. Να είσαι φυσικός, άσε τον άνεμο να σε πάει όπου θέλει. [Λάο Τσε, Τάο Τε Τσινγκ, εκδόσεις Μελάνι]

Ο Σωκράτης και αυτός τόνιζε την αξία του να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Δεν ασχολήθηκε με αξιώματα, δεν θέλησε τίποτα παρά μόνο να μιλάει για την αλήθεια που κρύβεται μέσα μας. Μεγαλύτερη του σοφία το ότι ήξερε πως δεν ήξερε τίποτα. Απλός και λιτός, πέθανε για αυτά που πίστευε όπως κάποτε έκανε το ίδιο και ο Χριστός. [Πλάτωνας]


Ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ το είπε ξεκάθαρα: Πιο πολλή σημασία έχει να ζεις με αρετή παρά να τη μελετάς! [Ζαν Ζακ Ρουσσώ, Λόγος περί επιστημών και τεχνών] Κανένας από τους παραπάνω σοφούς δεν άφησε κάποιο γραπτό μνημείο (ο Τάο άφησε ένα μόνο βιβλίο μετά από προτροπή του φύλακα στο ορεινό πέρασμα όπου εθεάθη για τελευταία φορά). Και όμως καθόρισαν τον κόσμο. Οι Αθηναίοι μπορεί να είχαν τους πολλούς φιλοσόφους, αλλά οι Σπαρτιάτες ήταν αυτοί που ζούσαν ενάρετα. Η σημασία της απλής ενάρετης ζωής αντί της ενάρετης σκέψης κυριαρχεί σε κάθε έναν από αυτούς τους κορυφαίους σοφούς. Μπορεί να ακούγεται βαρετό, αλλά δεν είναι καθόλου: Ζήσε απλά. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, οδηγημένοι από έναν κυρίαρχο καπιταλιστικό προτεσταντισμό, θέλουν να «κάνουν» ολοένα και περισσότερα πράγματα. Γιατί όμως πρέπει να «κάνουμε κάτι» συνέχεια; [Harmonia Philosophica – βλ. αναφορές στον Feyerabend] Τα πρόσκαιρα υλικά οφέλη του «κάνω κάτι» δεν συγκρίνονται με την ευτυχία και την ολοκλήρωση που προσφέρει μια ζωή στη βάση του «αγάπα τους άλλους και έχει ο Θεός». Δεν είναι μοιρολατρεία. Είναι σοφία. Το να ασχολείσαι μόνο με το να αγαπάς και να ανέχεσαι και να συγχωρείς, δεν είναι καθόλου «εύκολο» όσο πολλοί πιστεύουν. Αντίθετα το να ασχολείσαι με χίλια δυο πράγματα και το να προσπαθείς συνέχεια να βγάζεις χρήματα – ΑΥΤΟ είναι ο εύκολος δρόμος! Όσοι δεν θέλουν να μείνουν ποτέ μόνοι τους – αυτοί φοβούνται τον εαυτό τους. Όσοι θέλουν περισσότερα χρήματα – αυτοί δεν έχουν το σθένος ή το κουράγιο να αναζητήσουν τα πραγματικά σημαντικά πράγματα στη ζωή. Όσοι θέλουν συνέχεια να «κάνουν κάτι» - αυτοί συνήθως δεν κάνουν τίποτα για τους άλλους.

Οι μεγάλοι σοφοί προτίμησαν την αναχώρηση από την ενεργό δράση. (Σωκράτης, Χριστός, Τάο, Χάιντεγκερ)

Θέλει σθένος να μείνει κανείς για λίγο ακίνητος να αφουγκραστεί το Ένα που φωνάζει: «Είσαι ήδη εδώ! Είσαι ήδη μέρος Μου! Μην προσπαθείς να κατανοήσεις. Μην κινείσαι συνεχώς προσπαθώντας να ξεχαστείς. Προσπάθησε να θυμηθείς αυτό που ήδη γνωρίζεις!»…

Σαν σύγχρονος φυσικός κβαντομηχανικής, ο Λάο έλεγε να «μην μολύνουμε τον κόσμο με την παρατήρηση και τη δράση μας»! Ο άνθρωπος είναι το σημείο επαφής μεταξύ του φθαρτού κόσμου των φαινομένων και του αιώνιου κόσμου της ουσίας. Και μόνο αν μπορέσουμε να μειώσουμε στο μηδέν την επίδραση μας θα κάνουμε αυτόν τον διαχωρισμό να πάψει να υπάρχει.

Μην κοιτάς τους ουρανοξύστες. Κοίτα το σπουργίτι. [Χριστός] Αναζήτησε το άδειο, για να είσαι γεμάτος. [Τάο]

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...