Sunday, July 2, 2017

Ο Θεός έχει πεθάνει. Μαζί με μερικά μωράκια. Η εποχή του Διαφωτισμού ως Εποχή του Κακού.


'We promised our little boy every single day that we would take him home',
said the mother of little Charlie. We want to give him a bath at home,
put him in a cot which he has never slept in but we are now being denied that.
We know what day our son is going to die but don't get a say in
how that will happen.' [μητέρα του Τσάρλυ - πηγή]

Με αφορμή την υπόθεση του Charlie Gard...

Ο Κόσμος είναι ένα κακό μέρος.

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα σήμερα. Και όποιος δεν το παραδέχεται, είναι είτε τυχερός που έχει προσωρινά αποφύγει το κακό, ηλίθιος ή μέρος αυτού του κακού.

Ζούμε στην εποχή του θανάτου. Θάνατος όχι με την έννοια του φυσικού θανάτου. Αυτό συνέβαινε πάντοτε. Και το μόνο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να το αποδεχθούμε. Αλλά ένας θάνατος πνευματικός.

Ζούμε στην εποχή της ευθανασίας που δικαιολογείται στο όνομα της «ανθρώπινης αξιοπρέπειας». Λες και όλοι οι άνθρωποι που πεθαίνουν κάθε λεπτό δεν έχουν. Ζούμε στην εποχή της θανάτωσης μωρών, όπου η δολοφονία ονομάζεται «τερματισμός» και το «δικαίωμα στο σώμα μου» παρερμηνεύεται ως δικαίωμα να καταστρέψεις κάποιον άλλο σε κομμάτια και να τον ρουφήξεις σε κενό μόνο και μόνο επειδή προτιμάς να πιεις mojitos στη Μύκονο χωρίς να σε ενοχλεί κανείς. Ζούμε στην εποχή των άτεκνων ηγετών, που προτιμούν να υιοθετούν σκυλιά και όχι παιδιά που υποφέρουν. Ζούμε στην εποχή που η κοινωνία καταστρέφει την έννοια της οικογένειας, κατά συνέπεια καταδικάζοντας μικρές ψυχές σε μια ζωή δυστυχίας, απλά και μόνο για να φανεί "προοδευτική". Και αυτό την ίδια ώρα που η παιδεραστεία αρχίζει και θεωρείται αποδεκτή, στο όνομα του "διαφωτισμού" που διαπνέει τη "μοντέρνα" κοινωνία μας. Ζούμε στην εποχή όπου τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια αποφασίζουν ποιος ζει και ποιος πεθαίνει, όλα στο όνομα κάποιου όμορφα ονοματισμένου "δικαιώματος". Ζούμε στην εποχή όπου οι άνθρωποι πιστεύουν στην επιστήμη, η οποία με τη σειρά της πιστεύει πως οι άνθρωποι ως πνευματικά όντα δεν υπάρχουν...

Ο Θεός έχει πεθάνει.

Κάποτε υπήρχε μεταξύ μας. Αλλά Τον σκοτώσαμε.
Επειδή ήμασταν και εμείς μέρος Του.
Και για αυτό μπορούσαμε να Τον σκοτώσουμε αν το θέλαμε.

Ο Θεός έχει πεθάνει.

Και όχι, αυτό δεν είναι κάτι για να πανηγυρίσουμε.
Ο Τσάρλυ είναι στην κούνια του τώρα. Μην κλαις αλλό...

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...